Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με μία ικανότητα... του γέλιου,
που αποτελεί ενστικτώδη αντίδραση, σε αντίθεση με το κλάμα που το μαθαίνουμε...
μετά τη γέννηση.
Αυτά ισχυρίζονται σε έρευνά τους, όπως δημοσιεύει η Daily
Mail, μελετητές, που επιμένουν ότι το γέλιο όταν κάποιος ακούει ένα αστείο ή
τον... γαργαλάνε, είναι θέμα ενστίκτου. Το κλάμα όμως είναι κάτι που μαθαίνει
από το περιβάλλον του.
Όταν ένα βρέφος κλαίει τη στιγμή που γεννιέται, δεν είναι
γιατί είναι θλιμμένο, αλλά είναι αντίδραση που έρχεται στο φως από το σκοτάδι.
Δανοί επιστήμονες εφάρμοσαν τα πειράματά τους σε εθελοντές:
αρχικά κωφούς οι οποίοι έπρεπε χωρίς λόγια, αλλά με ήχους, να αναπαραστήσουν τα
συναισθήματα.
Στη συνέχεια, πήραν τους ήχους μαγνητοφωνημένους και τους
παρουσίασαν σε εθελοντές χωρίς προβλήματα ακοής. Μόνο το γέλιο, την ανακούφιση
και τη χαρά μπόρεσαν να ταυτοποιήσουν, ενώ άγνωστοι τους φάνηκαν οι ήχοι της
θλίψης, του τρόμου, του θυμού, της θλίψης.
Καθώς οι κωφοί έχουν γεννηθεί χωρίς να γνωρίζουν καν τον ήχο
του γέλιου, οι επιστήμονες συμπέραναν πως αφού ήξεραν πώς να τον αναπαράγουν,
τότε γενικότερα οι άνθρωποι γεννιούνται γνωρίζοντας πώς να γελάνε. Αντίθετα,
συναισθήματα όπως η θλίψη, μαθαίνονται με τις εμπειρίες της ζωής του ατόμου.
«Ακόμη κι ένας ουρακοτάγκος ή χιμπατζής, αν τον γαργαλήσεις
γελάει, που σημαίνει ότι το γέλιο είναι ενστικτώδες», δηλώνει ερευνήτρια, ενώ
άλλος μελετητής συμπληρώνει ότι το γέλιο είναι σαν διαφορετική μορφή ανάσας και
όχι τρόπος ομιλίας.
Τον αντίλογο φέρει καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ,
που ισχυρίζεται πως οι κωφοί άνθρωποι μαθαίνουν το γέλιο, βλέποντας τους άλλους
να γελούν κι όχι γιατί γενικότερα οι άνθρωποι γεννιούνται με αυτήν την
ικανότητα.
