ΠΕΙΤΕ Ο Χ Ι ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΟΥΝ

19η Νοεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση

Σε όλη τη γη, ακόμα και στον προηγμένο δυτικό κόσμο μας, οι ενήλικες και κυρίως οι γονείς, όσο μικρά ή μεγάλα είναι τα παιδιά τους, συνηθίζουν να τα επιπλήττουν, για να τα συνετίσουν, όπως νομίζουν, χρησιμοποιώντας ποικίλους τρόπους...

όπως να φωνάζουν, να χειροδικούν και πολλές φορές να τα κακοποιούν ψυχικά ή σωματικά με διάφορους τρόπους.

Όμως η κακοποίηση του παιδιού παραμένει ένα θέμα για το οποίο κανένας δεν επιθυμεί να συζητήσει, ένα θέμα το οποίο φυλάσσεται ως επτασφράγιστο οικογενειακό μυστικό. Κανένας δεν θέλει  να παραδεχτεί, ότι όλοι μας έχουμε γίνει μάρτυρες παρόμοιων περιστατικών και οι περισσότεροι από μας προσπερνούμε εντελώς αδιάφοροι, όταν βλέπουμε μια μητέρα να χτυπάει το παιδί της, γιατί δεν την "ακούει". Μήπως ήρθε, άραγε, ο καιρός όλοι μας να δούμε αυτό το θέμα και από μια άλλη οπτική γωνιά; Μήπως όλοι εμείς οι εφησυχασμένοι πρέπει κάποτε να  αφυπνιστούμε;

 Η κακοποίηση του παιδιού δεν είναι  ένα φαινόμενο της εποχής μας, είναι τόσο παλιά όσο και ο ίδιος ο κόσμος μας.  

Καθημερινά κατακλυζόμαστε από περιστατικά παιδικής κακοποίηση, τα οποία γίνονται ευρύτερα γνωστά μέσα από την προβολή τους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως οι βρεφοκτονίες, η παιδική κακοποίηση και εγκατάλειψη, οι ξυλοδαρμοί. Κάθε φορά που δημοσιοποιούνται τέτοια  γεγονότα συγκλονίζεται  το πανελλήνιο, γρήγορα, όμως, όλες αυτές οι περιπτώσεις ξεχνιούνται από όλους.

Στη χώρα μας είναι γνωστή η λαϊκή ρήση, η οποία έγινε και τίτλος Ελληνικής ταινίας (Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο). Οι περισσότεροι Έλληνες γονείς και παππούδες μεγάλωσαν “τρώγοντας συχνά ένα γερό χέρι ξύλο” από τον πατέρα ή τη μητέρα τους για να συνετιστούν. Πολλοί απ’ αυτούς εξακολουθούν να χρησιμοποιούν κάθε μορφής βιαιότητα νομίζοντας, ότι διαπαιδαγωγούν έτσι σωστά τα παιδιά τους, όπως διαπαιδαγωγήθηκαν αυτοί από τους δικούς τους γονείς. Αυτό είναι μια περίτρανη απόδειξη, ότι η βία γεννάει βία και ότι όσα παιδιά έχουν κακοποιηθεί έχουν πολλές πιθανότητες να κακοποιούν αργότερα τα δικά τους παιδιά.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια στη χώρα μας υπήρχε μια άρνηση από τους γονείς και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, να δεχθούν ότι οι Έλληνες γονείς και ιδιαίτερα οι μητέρες κακοποιούν τα παιδιά τους. Έρευνες μεταξύ παιδιάτρων  έχουν δείξει ότι όλοι οι παιδίατροι, κατά τη διάρκεια της καριέρας τους, έχουν συναντήσει κακοποιημένα παιδιά σε ποσοστό 60% στα νοσοκομεία και κατά 40% στα ιδιωτικά ιατρεία. Το 10% των παιδιών ως πέντε ετών,  που εξετάζονται στα εξωτερικά ιατρεία των Νοσοκομείων, για κάποιο τραυματισμό είναι κακοποιημένα. Τα κακοποιημένα παιδιά έχουν κοινό χαρακτηριστικό την υπερκινητικότητα, την επιθετικότητα, την απάθεια, όταν απομακρύνονται από τους γονείς, που τα κακοποιούν, ενώ έχουν την τάση να εξελίσσονται σε απροσάρμοστα άτομα και σε γονείς, που κακοποιούν τα δικά τους παιδιά.

Έχουν περιγραφεί πολλά είδη κακοποίησης, όπως απλοί ή κάποια βαρύτερης μορφής ξυλοδαρμοί, τραυματισμοί κάθε είδους, εκδορές, μώλωπες, εκχυμώσεις, εγκαύματα από τσιγάρο ή καυτά υγρά, κατάγματα χεριών - ποδιών ακόμα και κεφαλής, δηλητηριάσεις από διάφορα σκευάσματα,  χημική κακοποίηση κυρίως με φάρμακα ή αλάτι,  ακρωτηριασμός,  ευνουχισμός, εγκατάλειψη, παραμέληση, σεξουαλική κακοποίηση, αιμομιξία, παιδική πορνογραφία, παιδική εργασία και εκμετάλλευση, σκληρές ποινές και τιμωρίες, λεκτική, ψυχολογική και συναισθηματική κακοποίηση, κακοποίηση του εμβρύου, παιδοκτονία ή βρεφοκτονία. Ο κατάλογος δεν σταματάει εδώ, είναι ανεξάντλητος.

Συνήθως μετά από ένα τέτοιο περιστατικό βίας, οι γονείς καθυστερούν στην αναζήτηση βοήθειας. Στα ατυχήματα οι γονείς ζητούν αμέσως ιατρική βοήθεια. Στη μη τυχαία κάκωση, το 40% των περιπτώσεων πηγαίνουν στο γιατρό την επόμενη ημέρα, το 40% πηγαίνουν στο γιατρό μία μέχρι τέσσερις ημέρες αργότερα και το 20% δεν αναζητά ιατρική φροντίδα. Συνήθως δεν δίνεται καμία δικαιολογία για την καθυστέρηση και το περιστατικό εμφανίζεται ως ατύχημα.

Ποιοι όμως κακοποιούν τα παιδιά; Όπως έχουν δείξει μελέτες ειδικών επιστημών κακοποιούν τα παιδιά συνήθως οι ίδιοι τους οι γονείς και ιδιαίτερα η μητέρα, ακολουθεί ο πατέρας και έπονται τα διάφορα άλλα άτομα που ασχολούνται με το παιδί, όπως θείοι, παππούδες, μεγαλύτερα αδέλφια, φίλοι ή συμμαθητές.

Έρευνες έχουν δείξει, ότι ανάμεσα σε αυτούς, που παρουσιάζουν αυξημένη την πιθανότητα να κακοποιήσουν ένα παιδί είναι τα άτομα και κυρίως οι γονείς εκείνοι, οι οποίοι ήταν θύματα ξυλοδαρμών ή κακοποίησης κατά την παιδική τους ηλικία, οι γονείς, που έχουν ιστορικό κάποιας ψυχικής ασθένειας, οι γονείς, που κάνουν κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών, όσοι έχουν βεβαρημένο ποινικό μητρώο, οι γονείς, που είναι ύποπτοι για κακοποίηση του παιδιού στο παρελθόν ή για κακοποίηση μεγαλυτέρων παιδιών τους, οι γονείς, που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, που υποφέρουν από κατάθλιψη, που έχουν εξωπραγματικές προσδοκίες ή απαιτήσεις από τα παιδιά τους, που έχουν βίαιες εκρήξεις θυμού, που τιμωρούν συχνά τα παιδιά τους, που περνούν κάποια σοβαρή κρίση στο γάμο τους ή αντιμετωπίζουν προβλήματα στην εργασία τους ή πρόσφατα έχουν απολυθεί, οι έφηβοι γονείς, οι οποίοι είναι κάτω των 17 ετών, οι γονείς των ανεπιθύμητων - εξώγαμων παιδιών ή των παιδιών, που υποφέρουν από κάποια σοβαρή ψυχική ή σωματική πάθηση ή κάποιας μορφής καθυστέρηση.

Όλοι μας πρέπει να γνωρίζουμε ότι η παιδική κακοποίηση είναι μια συχνή και υποτροπιάζουσα κατάσταση, η οποία παρουσιάζει μεγάλη θνητότητα και μεγάλα ποσοστά αναπηρίας, αλλά ταυτόχρονα είναι ιάσιμη και προλήψιμη. Γι΄ αυτό όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί, γιατροί, νοσηλευτικό προσωπικό και ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε σε θέματα παιδικής κακοποίησης και να απευθυνόμαστε στους κατάλληλους φορείς, ώστε να προλαμβάνουμε τέτοια περιστατικά.

Τέλος, θα πρέπει να γίνει  μια ευρύτατης κλίμακας ενημέρωση όλου του κοινωνικού συνόλου και ιδιαίτερα των γονέων και των εκπαιδευτικών, ώστε να προληφθούν τέτοια περιστατικά. Γιατί η ενημέρωση είναι η καλύτερη  πρόληψη. Τα παιδιά μας έχουν ανάγκη από αγάπη, σεβασμό, ασφάλεια, φροντίδα, τρυφερότητα και σταθερές σχέσεις και αυτά πρέπει καθημερινά να τους τα προσφέρουμε.

 Επικοινωνία με τον Συνήγορο του Παιδιού

Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους παρακάτω τρόπους:

Στην ιστοσελίδα

 www.0-18.gr

          &

τηλεφωνικά:

800.11.32.000 (τηλέφωνο χωρίς χρέωση για παιδιά, Δευτέρα - Παρασκευή 9:00πμ - 3:00μμ)

 210 7289703 (Γραμματεία Κύκλου Δικαιωμάτων του Παιδιού, Δευτέρα - Παρασκευή 9:00πμ - 3:00μμ)